بررسی تاثیر حفاری مکانیزه با دستگاه تمام مقطع epb بر کنترل نشست در محیط های شهری، مورد مطالعاتی، قطعه شرقی-غربی خط 7 مترو تهران

امروزه توسعه شبکه حمل و نقل شهری از جمله ساخت و ساز تونل های مترو از الزامات توسعه شهرهای بزرگ بشمار می رود. به طور کلی حفر تونل در هر عمق از خاک منجر به تغییر سیستم توزیع تنش ها می شود و موجب همگرایی دهانه تونل و بوجود آمدن نشست در سطح زمین می شود. این نشست برای ایمنی سازه های موجود در سطح تاثیرات منفی می گذارد. امروزه استفاده از ماشین های تونلسازی تمام مقطع نوع epb به دلایل زیادی از جمله تأثیر محدود در نشست سطحی سرعت بالای حفاری، ایمنی روش و نصب بلادرنگ لاینینگ رایج شده است. بهترین روش برای مدلسازی نشست یک روش عددی سه بعدی می باشد که نتایج واقعیتری را بدست می دهد. در این تحقیق از روش مدلسازی تفاضل محدود مرحله به مرحله با گام هایی مساوی گام واقعی استفاده شده است. در این مدل پیشروی سپر، نصب لاینینگ و دوغاب پشت لاینینگ تونل خط هفت مترو و بار ناشی از سربارها(ساختمان ها) لحاظ گردیده است. همچنین نشست توسط فرمول تجربی پک نیز محاسبه شده است. در این تحقیق نشست در سطح در روش عددی 1.8 تا 1.992 سانتی متر بدست آمد و در روش تجربی نشست ماکزیمم 4/2 سانتی متر بدست آمد.